Kerelswerk
Gerelateerde Artikelen
Verbazingwekkend vond ik het eigenlijk niet. Mijn zegsman – normaliter goed ingevoerd in de kaatswereld – zei dat hij had vernomen dat de PC ging ingrijpen. ‘De PC gaat ingrijpen?’, zei ik.
‘De PC heeft een brief op poten geschreven aan het hoofdbestuur van de KNKB’, zei hij.
‘En, wat schrijven de heren?’, vroeg ik. ‘De ranking eruit zeker? Want dan kan dat lachertje om één plek op de PC er misschien net op door.’ Ik geloofde hem trouwens nog steeds niet.
‘Nee’, zei mijn zegsman, ‘dit is écht kerelswerk’: de eerstkomende vijf jaar zullen er slechts acht paruren aan de PC deelnemen. Halve competitie in twee groepen en de winnaars spelen de finale.’
‘En de reden?’, vroeg ik. ‘De PC schrijft dat ze haar gasten een beter product wil bieden. Er nemen nu te veel japi’s deel’, zei hij. ‘Ach jongen, dat geloof je toch zelf niet? ‘Ik heb de brief bij me’, zei mijn zegsman strak. ‘En waarom vertel je míj dit?’ ‘Nou ja’, zei hij. ‘Je weet dat ik een mooi vrijwilligersbaantje bij de KNKB heb en daardoor altijd vrijkaarten krijg. Dus kan ík er niet over schrijven. Dat moet jij doen. Maar je hebt het niet van mij’, besloot hij en hij overhandigde me een kopie van de brief.
Het bleek dat een van de leden van de PC in de oude speeches was gedoken en daar stuitte hij op een speech van toenmalig voorzitter, Johannes Westra. Hij las: ‘En verder ben ik van mening dat die handschoen terug moet naar België. Deze handschoen past niet bij het Friese kaatsen.’ Het komt er in het kort op neer dat de PC de KNKB vijf jaar de kans geeft het materiaal aan te passen aan de afmetingen van het speelveld. Mocht dat niet slagen, dan wordt de PC van 2025 de laatste.
Het blijkt inderdaad kerelswerk. Leest u maar: ‘De PC heeft de indruk dat de wijze van verkiezen van de hoofdbestuursleden wel erg vaak leidt tot benoeming van gelijkgestemden en acht dit een van de oorzaken dat er bij de afdelingen weinig respect voor de bestuursleden bestaat. Dat wordt nog versterkt doordat genoemd bestuur voorstellen van verenigingen al te vaak afdoet met ‘dit nemen we mee’. De PC meent dat een hoofdbestuur er niet alleen moet zijn, maar ook iets tot stand moet brengen.
‘En?’, vroeg mijn zegsman. ‘Doe je het?’ Ik zei: ‘Je denkt toch niet dat ik hier een stukje over wil schrijven? Heb je enig idee hoeveel stukjes en reacties ik in het verleden in het gastenboek heb geschreven? Enig idee hoeveel mensen zich aan mij en mijn stukjes hebben geërgerd en dit vandaag nóg doen? Ik durf nog net naar de Rengers- en de Oldehovedag, want dan ben ik snel thuis, mocht men lelijk gaan doen.’
Hij greep naar zijn portefeuille en toverde een paar biljetten tevoorschijn, die ik niet vaak (eerlijk gezegd nooit) onder ogen krijg. Een beetje hees fluisterde ik: ‘Kom, kom…’. Maar hij legde dat een tikje verkeerd uit en drukte me nóg een stapeltje van die voorjaarskleurige biljetten in de hand.
Slim vroeg ik: ‘Maar als Jan Braaksma mijn stukje niet plaatst, dan moet je het geld terug zeker? Want die kans is groot. Immers, de situatie waarin hij de laatste tijd verkeert, heeft ervoor gezorgd dat hij nu meer dan vroeger van de vrede is.’ ‘Doe je best’, zei hij. ‘En mislukt het, dan geef je mij de helft terug.’ En ik dacht: ‘Als Jan weigert, dan blijft er toch nog een knappe tweedehands auto over.’
Nu hóóp ik zelfs dat hij plaatsing weigert, want net als hij ben ook ik zo langzamerhand meer van de vrede. Maar kerels zijn het, die PC-leden. Dit is méér dan een schot voor de boeg. Dit is gericht vuur. Een vuur waaraan ik eigenlijk de handen niet zou willen branden, maar ja. Ik denk aan een two-seatertje. Veel, al wat kalende mannen van mijn leeftijd hebben zo’n ding. (Tekst: Gerrit Lettinga).
Laat me Je vertellen een triest verhaal ! Er zijn nog geen reacties, maar U kunt de eerste zijn om een reactie op dit artikel.
Schrijf een reactie